Grafika rastrowa
Grafika rastrowa – co to jest i gdzie ją stosować?
Grafika rastrowa zwana również bitmapową i stosowana jest do prezentacji obrazu – ilustracji – zdjęć. Tworzona jest za pomocą pojedynczych punktów (pikseli) umieszczonych na prostokątnej matrycy bazowej. Grafika rastrowa wyświetlana-prezentowana jest najczęściej na monitorze komputera. Spotykamy jej odmianę w postaci wydruków z drukarki (plotera) czy innej maszyny drukarskiej. Grafika ta wynikiem połączenia pojedynczych pikseli. Grafiki rastrowe w porównaniu do wektorowych generują dużo większy „ciężar” pojedynczego pliku. Dlatego też przed przygotowywaniem projektu starajmy się tam gdzie można używać pliki grafiki wektorowej.
Na piktogramie obok prezentuje ogólne właściwości tych jakże różnych formatów graficznych.
Grafika wektorowa vs grafika rastrowa
Czym jest ta tajemnicza grafika wektorowa? Jest to najogólniej rzecz ujmując rozszerzeniem – uzupełnieniem grafiki rastrowej. Tak, to nie pomyłka. Te dwa rodzaje zapisu graficznego wzajemnie się uzupełniają. Ten rodzaj prezentacji składa się z podstawowych elementów budowy obrazu w grafice komputerowej. Składa się głównie z linii, krzywych, punktów, wieloboków, okręgów, elips, bezigonów, itp. Wszystkie te podstawowe elementy tworzone są za pomoc równań i algorytmów matematycznych. Tyle w temacie bardzo ogólnej teorii. Praktycznie można te różnice zaobserwować na powyższym schemacie i infografice.
Jak zamienić grafikę wektorową w grafikę rastrową?
Zamiana formatu graficznego z wektora na bitmapę odbywa się w graficznych programach edycyjnych. Taką konwersję nazywamy potocznie rasteryzacją i odbywa się ona poprzez określenie komendy w programie: „eksportuj do” ilu podajemy preferowany format eksportu. Istnieje bardzo popularna druga możliwość np. w programie Corel Draw. Zaznaczamy obiekt wektorowy i prawym przyciskiem myszki klikamy na obiekt. Rozwinie. się nam lista czynności -zaznaczamy komendę „zamień na mapę bitową”. Po wykonaniu tej komendy nasz obraz wektorowy stanie się obrazem rastrowym. Niestety w drugą stronę nie jest już tak łatwo.
W jakich formatach – rozszerzeniach zapisywana jest grafika rastrowa?
Poniżej przedstawiamy te najbardziej popularne i najczęściej używane formaty zapisu bitmapy. Druga tabelka przedstawia mniej powszechne ale również używane rozszerzenia grafik rastrowych.
Obrazy w grafice rastrowej najczęściej zapisywane są w formatach (rozszerzeniach) typu:
JPG – Mapy bitowe JPEG
TIFF – Mapa bitowa TIFF
PNG – Format Portable Network Graphics
PSD – mapa bitowa – rastrowa Photoshop
GIF – mapa bitowa CompuServe
BMP – Mapa bitowa Windows / Mapa bitowa
OSMAC – Mapa bitowa – rastrowa MACPoint
Mniej popularne formaty grafiki rastrowej to:
CPT – Obraz programu Corel PHOTO – PAINT
CAL – Skompresowana mapa bitowa CALS
GEM – Skompresowany plik eksportu GEM
FPX – Bitmapa skompresowana Kodak FlashPIX
IMG – Plik programu GEM Point
ICO – Obraz rastrowy Ikon stosowany w internecie
JP2 – Obraz rastrowy – kompresja JPG2000
PPF – Grafika rastrowa
Grafika rastrowa czy wektorowa – co wybrać – co jest lepsze?
Niestety nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na tak zadane pytanie. W zależności od potrzeb, rodzaju grafiki, czy planowanego zastosowania musimy wybrać odpowiedni format pliku wynikowego. Nie ma jednoznacznie określonej przewagi jednego formatu nad drugim.
Na plusy grafiki wektorowych możemy z pewnością zaliczyć generowanie lekkich plików (plików o małej ilości informacji bitowych. Rozmiar obrazu nie wpływa na wielkość pliku wynikowego. Zmiana formatu w grafice wektorowej nie wpływa na stratę jakości. Parametry obiektu przekształcanego są zapamiętywane programowo i nie zmieniają swoich właściwości pod względem przekształceń, zmian formatów, obrotów. Wektory nie ulegają degradacji podczas zmian formatów – powiększenia.
Jakość obrazu rastrowego vs wielkość pliku?
Jakość grafiki rastrowej jest określona poprzez ilość pojedynczych pikseli na danym obszarze roboczym. Im jest ich więcej tym wyświetlany (drukowany) obraz jest bardziej ostry (wyraźny). Rozdzielczość plików rastrowych określamy poprzez skalę zwaną DPI (ang. dots per inch) czyli ilość punktów obrazu przypadających na 1 cal. W prezentacjach internetowych, na stronach www, itp. stosujemy minimalnie 72dpi do 96dpi. Obrazy z takim zagęszczeniem są czytelne na wyświetlaczach typu monitor i są relatywnie “lekkie”. Im gęstość będzie zwiększana tym będzie rosła waga (ciężar) wyrażany w bajtach. Dlatego też dla grafik przygotowywanych do sieci stosujemy maksymalne zagęszczenie na poziomie 96 dpi przy wymagających grafikach,ze wskazaniem na 72 dpi przy obrazach mniej wymagających.
W zastosowaniach drukarskich i poligrafii sytuacja ta przedstawia się zgoła odmiennie. Przy druku publikacji oglądanych z bliskiej odległości i posiadających dużo elementów małej wielkości, minimalna rozdzielczość do druku to 300dpi ze wskazaniem na 600dpi. Tyczy się to wszystkich publikacji małoformatowych. W przypadku druk wielkoformatowego, możemy sobie pozwolić na pewnego rodzaju oszukanie zasad, gdyż te grafiki oglądane są ze znacznej odległości. Możemy tu zachować zasadę, że im grafika większa tym rozdzielczość pliku do druku może być niższa (nawet 30dpi). Więcej znaleźć można tu: tabela rozdzielczości druku wielkoformatowego
Kompresja rastrowych plików graficznych – kiedy i gdzie stosować?
Temat kompresji grafiki jest bardzo złożonym zagadnieniem i pewnie stworzymy dla tego tematu osobny artykuł. W tej publikacji postaramy się tylko zasygnalizować najważniejsze elementy. Kompresja plików bitmapowych jest koniecznym zabiegiem w planowanych publikacjach internetowych. Grafiki nie skompresowana byłaby zbyt “ciężka” aby płynnie i bez zbędnych obciążeń systemu przesyłu danych wyświetlać się w sieci. Dodatkowo przed przesyłem obrazu do kompresji musimy pamiętać o zmniejszeniu fizycznego formatu (rozmiaru) obrazu do takiej wielkości jaka jest nam potrzebna. Nie należy stosować eksportu zbyt dużych obrazów w stosunku do potrzeb, gdyż nawet po poddaniu kompresji będą one generowały niepotrzebne obciążenie np. wyświetlanej w internecie strony. Najbardziej popularnymi kodekami kompresji jest dalej “nieśmiertelny JPG”. GIF, PNG. Stosowany jest jeszcze coraz bardziej popularny JP2 czyli kompresja JPG2000. Pamiętajmy o nie przekraczaniu zagęszczenia na poziomie 72 do 96dpi (punktów na cal).
W druku i poligrafii stosujemy format zapisu TIF (TIFF) z ang. Tagged Image File Format. Rozszerzenie to zostało stworzone jeszcze w ubiegłym stuleciu a dokładnie w 1986 roku przez Firmę Aldus Corporation. Format ten jest uniwersalnym systemem zapisu plików rastrowych i rozpoznawalnym przez znakomitą większość programów komputerowych. Pliki TIFF przechowują w swoim zapisie bardzo dużą ilość dodatkowych informacji np. o kanałach alpha, o profilach użytych przy tworzeniu obrazu, informacje o dodatkowych ścieżkach i warstwach. Najbardziej istotną funkcją tego rozszerzenia jest możliwość zastosowania bezstratnej kompresji LZW, CCITT, PackBITS.
Format plików TIFF, pozwala nam na zapis obrazu z 16 bitową głębią wielowarstwową koloru, co przekłada się bezpośrednio na znakomitą jakość wyrenderowanego obrazu.
Powyżej przykład grafiki rastrowej wyeksportowanej do skompresowanego pliku jpg
Grafika rastrowa i wektorowa to uzupełniające się formaty i nie ma jednogłośnego zwycięzcy.
Jak już pisaliśmy, nie ma jednoznacznej odpowiedzi który format jest lepszy i jaka jest przewaga jednego nad drugim. Podstawową i kluczową właściwością tych formatów jest to że grafika rastrowa. jest złożona ze skończonej określonej ilości punktów (pikseli) w danym zbiorze (projekcie). Grafika wektorowa zaś jest formatem składającym się ze skończonej ilości poligonów, linii, krzywych…itp.
Do druku grafik wielobarwnych przedstawiających zbiór pikseli jako określony obraz – jedynym sensownym rozszerzeniem będzie. bitmapa (grafika rastrowa). Poniżej przedstawiamy ogólny wykaz produktów reklamowych i poligraficznych, gdzie wskazane jest przygotowanie pliku w wersji grafiki rastrowej (bitmapowej):
- banery reklamowe
- billboardy – tablice pełnokolorowe
- grafiki pełnokolorowe na samochody i plandeki
- naklejki i nalepki z prezentacją zdjęciową (rastrową)
- ulotki – katalogi – foldery
- kalendarze – biwuary – plakaty reklamowe
- oznaczenia pełnokolorowe na gadżetach reklamowych itp.
Zasada jest prosta
– jeżeli na projekcie występuje zdjęcie, ilustracja pełnokolorowa, plik przeznaczony jest do druku – to powinniśmy pliki przygotowywać jako ekspozycję rastrową z kompresją bezstratną np. TIFF
– jeżeli przygotowujemy publikację, która ma być jeszcze edytowana, poprawiana, dopracowywana – stosujemy grafikę wektorową np. Ai | PDF | EPS
– jeżeli przygotowujemy publikację do sieci internetowej, na stronę www itp – bezwzględnie stosujemy grafikę rastrową wraz z wydajną i dedykowaną kompresją.
Dla wszystkich zleceń – zastosowań związanych z grafiką opartą na logotypach,piktogramach, literach, cyfrach o barwach bez przejść tonalnych i zdjęć – czyli ogólnie na informacjach tekstowych polecamy wykorzystywać grafikę wektorową. Wszystkie prace związane z wycinaniem, plotowaniem, znakowaniem typu haft, termosublimacja – termo transfer, realizacjami tablic informacyjnych, grafik tekstowych – zalecamy dalej stosowanie grafiki wektorowej. Tam gdzie priorytetem jest dokładność, możliwość skalowania bez utraty jakości, lekka waga pliku, możliwości bezstratnej edycji i pracy na krzywych – prostych – tekstach itp. wybieramy opcje rozszerzeń wektorowych.
W przypadku dodatkowych pytań lub wątpliwości – zapraszamy do kontaktu z naszymi grafikami.
Zobacz również – może Cię zainteresuje?
